مطلب ذیل متن نگاشته شده استاد بهجت پور ناظر به سخن برخی اساتید است که تقدیم می شود
بسم الله الرحمن الرحیم
مطلبی از برادر فاضل و ارجمندم حضرت حجت الاسلام و المسلمین جواهری دامت توفیقاته در نشریه خبرنامه پژوهشگاه در مراد آیه 79 سوره واقعه مشاهده کردم. با اجازه ایشان و فرهیختگان مخاطب نشریه، برخی توضیحات و ملاحظات به جهت ارتباط موضوع با ترتب نزول سوره تقدیم می‌شود.
ایشان بیان داشته اند: « در آیه “لایمسه الا المطهرون” چون در مکه نازل شده و هنوز احکام طهارت شرعی، یعنی وضو و غسل نازل نشده بود، طهارت به معنی پاکیزگی است؛ اما در روایات با استناد به این آیه، طهارت شرعی شرط مس قرآن بیان شده و معنای این حرف این است که در روایت “قرینه زمان نزول” نادیده گرفته شده است!» ایشان سپس در راستای این دیدگاه، مطالبی فرمودهاند که در سایت پژوهشگاه به آدرس ذیــــل موجود است.
همان طور که بیان داشته اند سوره واقعه چهل و ششمین سوره ای است که بعد از رسالت پیامبر اکرم ص در مکه نازل شده است. در این سوره مردم به سه دسته تقسیم شده اند و آیه مورد بررسی جناب ایشان به همراه تعداد دیگری از آیات این بخش از سوره خطاب به تکذیبگران قرآن و رسالت پیامبر6 فروآمده است. خدای متعال در این آیات مخاطبان را که قرآن را دروغ و مطالب آن را تکذیب می کردند، با سوگندی که بیان می فرمایند از حقیقت الهی بودن کلام جاری شده بر زبان پیامبر اکرم 6 آگاه کرده اند؛ بیان می دارند: « فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ. وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ. إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ کَرِیمٌ. فىِ کِتَابٍ مَّکْنُونٍ لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ »
«پس سوگند به غروبگاه ستارگان. و این سوگندى است- اگر بدانید- بزرگ. هر آینه، این قرآنى است گرامىقدر، در کتابى محفوظ. که جز پاکان دست بر آن نزنند. نازل شده از جانب پروردگار جهانیان است.» ( واقعه آیات 75- 80)
دقت در آیات فوق معلوم می کند که اشاره خدای متعال به قرآن ارجمندی است که در کتاب مکنون است. «مکنون» اسم مفعول به معنی پوشیده است. از «کنّ» که به معنی سرپوش (مفردات، 726) است. «کتاب» نیز به معنی اسم مفعولی است، یعنی مکتوب است. بنابراین «کتاب مکنون» یعنی مکتوبی که پوشیده است یا در سرپوشی قرار دارد. کلمه «مُطَهَّرُون» نیز اسم مفعول به معنی کسانی است که پاک شده اند. این کلمه بر خلاف «مُتَطَهَّرُون » است که بعد از ادغام به شکل «مُطَّهَّرُونَ» با دو تشدید نوشته می شود. کلمه دوم به معنای کسی است که خود را پاک می کند. مفسران محترم که قرائت جمهور یعنی قرائت حفص از عاصم بن ابی النجود را معتبر می دانند، آیه را با کلمه «اَلمُطَهَّرُونَ» به یک تشدید خوانده و معنا کرده اند و در بیان مصداق آن گفته اند مراد یا فرشتگان پاک و یا معصومانی پاک چون پیامبر6 و امامان: هستند. روایاتی از شیعه نیز
